Back to curly hair

Hoe heb ik op mijn 40ste besloten mijn haar te accepteren zoals het is?

Net als haar krullen is ze altijd in beweging. Mathilde Legrand rent op zondag, springt in sportscholen, haast zich tussen haar evenementenbureau in Lille, het wegbrengen en halen van de kinderen, evenementen in Frankrijk of in het buitenland, en het appartement in Le Touquet om op adem te komen. En soms tussen shootings door. Mathilde houdt van ritme, en vandaag vond ze het juiste. Tussen haar twee mooie badkamers door vertelt ze ons hoe ze, nu meer dan ooit, houdt van de veerkracht in haar haar. Sinds enkele jaren draagt ze haar haar natuurlijk. En ze voelt zich veel beter.

Had u vroeger geen krullend haar?

Als kind vond ik het niet erg, ik ging er gewoon in mee. Maar later, rond de leeftijd van 20, werd het ingewikkeld. Ik denk dat ik omringd was met de trend van stijl haar en dat beïnvloedde me. Ik was gefascineerd door soepel haar. Zoals dat van Gisele Bündchen. En bovenal droomde ik van een pony. En een pony kan niet met krullend haar, dat is echt lelijk.

Heeft uw werkomgeving niet geholpen?

Ik had inderdaad heel wat representatie: ik had heel regelmatig sportevenementen, ik bevond me in kleedkamers, ik ging naar klanten, ik moest er goed uitzien. En ik voelde me niet keurig toen ik mijn krullen naturel liet. Ik heb ze verstopt. Ik moest, net als de hostessen, in een pak en met mijn haar naar achter getrokken. Perfect. Ik hield me gedeisd. En toen werkte ik in een erg mannelijke omgeving. Maar misschien zette ik mezelf onder druk... Ik denk dat ik toen misschien niet door de juiste mensen omringd was, degenen die me gerust hadden kunnen stellen over wie ik was.

Wat heeft u gedaan om uw haar te " temmen "?

Ik heb twee keer een Braziliaanse keratine behandeling laten doen, maar dat was niet echt mijn ding. Ik had mijn eigen trucjes. Ik trok eraan zo goed als ik kon, (lacht) om geen dikke haardos te krijgen. Als ik uit de douche kwam streek ik het glad met mijn vingers. En dan bond ik het vast. Ik vond de golvende kant ook mooi: ik waste het en vlocht het zodat het golvend was. Alles behalve het kroeshaar. Bij speciale gelegenheden verzon ik vaak kapsels om mee te spelen: donutknotten, bijvoorbeeld. Ik heb zelfs eens een pruik met paardenstaart geprobeerd, met een pak, het gaf een erg androgyne look.

Wat gaf de aanleiding?

In de laatste vijf, zes jaar zijn er veranderingen geweest in mijn leven: een scheiding, nieuwe professionele verplichtingen... Ik denk dat ik de tijd heb genomen om mezelf te vinden. Ik besloot om minder te zijn wie men verwacht. Ik wilde mezelf leuk vinden, authenticiteit vinden. Dus heb ik knopen doorgehakt en liet mijn krullen met rust. Vandaag is alles eenvoudiger. Als ik naar feestjes ga, doe ik mijn haar niet, ik ben zelfverzekerd.
Goed, want ik ben niet zo goed in het doen van mijn eigen haar, dus het is een voordeel om voor de natuurlijke look te gaan. En per toeval werd ik korte tijd geleden gecontacteerd door een boekster. Ik kreeg een aanbod om weer foto's te maken, modellenwerk. Ik stond weer in de schijnwerpers, net als toen ik twintig was. Maar zat weer beter in mijn vel. 
Ik kan weer een lange blonde met krullen genoemd worden, ik vind het helemaal niet erg. Ik weet dat dit mijn troef is. En op dit moment ga ik nieuwe uitdagingen aan: ik train voor de Amazon Raid in Vietnam: en... dat vergt veel energie!